6. Niets

Gevoelloosheid en leegte, een luchtbel. Daar zit ik soms in. Comfortabel, dat niets. Niets bestaat eigenlijk niet. Wist je dat al? Niets is iets. Vreemd, maar echt waar. Niets is iets. Dus ook dat niets kan afgepakt worden. Zonder niets zou de wereld er niet zijn. Denk daar maar eens over na.

Sinds twee jaar ben ik weer in therapie. Dat was nodig omdat er nog veel ellende vast zat. Ergens. Ergens in mijn hoofd. Verstopt achter muurtjes, vastgehouden door alters. Erge dingen. Dingen die nu pas verteld konden worden en ik moet zeggen dat ik er onpasselijk van word. Onpasselijk en boos en verdrietig. De afgelopen twee jaar ben ik ook steeds meer gaan beseffen dat wat ons is overkomen, mij is overkomen. Dat ik die alters ben. En dat is moeilijk. Moeilijker dan ik had gedacht.
Toch heb ik ondanks de pijn en het verdriet het idee dat het beter gaat. Dat ik me beter red, dat ik sterker ben geworden. Maar dat niets voelen uit het citaat, daar verlang ik soms wel naar. Niet bang zijn, geen buikpijn hebben, maar gewoon vrij zijn en doen waar ik zin in heb, heengaan waar ik zin in heb en dan zonder angst. Zo ver is het nog niet helaas. En misschien komt dat ook wel nooit. Schrijven lukt niet goed, maar dichten wel:

Ik leef op het randje
Vlak naast de afgrond
Een zuchtje wind en ik val

Ik leef op het randje
Tussen zand en gras
Gleed naar beneden als dat gras niet was

Ik leef op het randje
Een rand van papier
Mijn vingers bloeden en grijpen naar meer

Ik leef op het randje
Mijn buik er van vol
Nog even en ik ontplof.

Verdriet

Je hoofd vol watten
Een zee aan wit
De woorden zitten vast
Willen er niet uit
Verdriet

Een waas van water
Een zee aan blauw
Beelden vliegen voorbij
Willen niet stoppen
Verdriet

Alles gedempt
Een zee aan grijs
Niets meer willen
Alles op slot
Verdriet

Een rode lucht
Een zee vol zout
Je wangen nat
Je voeten koud
Verdriet

Doelloos typen
Een zee aan onzin
Kleurt je wangen rood
Je vingers trillen
Verdriet.

Vind je een gedicht mooi en wil je het ergens voor gebruiken vermeld dan alstjeblieft de bron! (er is auteursrecht van toepassing op de gedichten)