9. Corona

Op de een of andere manier ben ik stilgevallen. Ik wil heel graag iets betekenen voor andere mensen in deze tijd van crisis, maar het lukt niet. Niet op professioneel gebied en ook niet prive. Zelfs op het DIS forum, waar ik weer lid van ben geworden, ben ik nog niet geweest. Bang voor meer angst denk ik. Angst van de ander kan ik er nu niet bij hebben. Egoistisch misschien? Of juist goede zelfzorg? Ik weet het niet. Als je al je hele leven bang bent om ziek te worden hakt zo’n virus er wel in. Helemaal als een aantal familieleden en vrienden tot de risicogroep behoren. Ik hoop dat, als je dit leest, je in goede gezondheid bent. Dat je hulp krijgt als je dat nodig hebt en er ook om durft te vragen. En dat er snel een werkend vaccin komt, anders vrees ik dat ik tot in de eeuwigheid binnen zit …

Mijn mond is dicht.
Ik zeg niks.
Mijn mond is dicht.
Mijn stem is weg,
Verdwenen in mijn gedachten.

Mijn hoofd is vol,
mijn mond zegt niks,
Woorden zitten vast,
verstrikt in draden,
in gedachten,
in zeeën van letters.

Mijn gedachten tollen,
rollen door mijn hoofd.
Willen eruit,
maar mijn mond is dicht.
Op slot.